بی نتیجه ماندن دور اخیر مذاکرات سیاسی ایران و گروه ۵+۱ در وین را میتوان علاوه بر بازدارنده های متعارفی و شناخته شده، به تصمیم تاکتیکی و از پیش توافق شده مذاکره کنند گان ایرانی و آمریکایی، با هدف دور زدن فشارهای مخالفین در درون هیات حاکمه جمهوری اسلامی نسبت داد.
روز پیش از آغاز مذاکرات وین، به نقل از آقای علی خامنه ای رهبر جمهوری اسلامی در تهران ۳ شرط مشخص به عنوان خطوط قرمز ایران مطرح گردید و گفته شد که رعایت هر سه شرط به صورت دستورالعمل کاری به مذاکره کنند گان ابلاغ شده است. در اجرای این پیش شرطها، علاوه بر حفظ ماهیت کنونی راکتور آب سنگین اراک و ادامه تحقیقات و توسعه فناوری های اتمی ( تلاش برای تولید سانتریفیوژهای پیشرفته) ، ضرورت لغو یکباره تحریمها نیز مورد تاکید قرار گرفته؛ خواسته هایی که تا حدودی مغایر با انتظارات آمریکا از مذاکرات و متفاوت با روح توافق اتمی موقت ژنو است. در روز بعد از پایان مذاکرات بی نتیجه وین، کاظم صدیقی، پیش نماز جمعه تهران نیز خواسته های منسوب به علی خامنه ای در جمع نماز گزاران را مورد اشاره قرار داد و تاکید کرد: ” هر گونه قرارداد بین ایران و ۱+۵ باید متوازن، متقابل و همزمان با رفع تحریم ها باشد و باید همه تحریم ها برداشته شود. همچنین هیچ یک از دستاوردهای هسته ای ایران قابل تعطیل نیست و هیچکس حق معامله در این جهت را ندارد.”