یادواره ی علی کسمایی /تنها صداست که می ماند… رهیار شریف

هفته ی نخست تابستان نود و یک هنوز به انتها نرسیده بود که خبر درگذشت “پدر دوبله” ی ایران تیتر خبرگزاری ها شد. او که مدتها به علت کهولت سن و شکستی از ناحیه ی لگن در بستر بیماری بود، سرآخر در شامگاه سه شنبه ششم تیر ماه در منزل شخصی اش در تهران دیده از جهان فرو بست.

اما سال ۱۳۲۹ مصادف بود با رقم خوردن نقطه ی عطف زندگی وی. آشنایی با “اسماعیل کوشان” که در آن زمان مدیریت استودیو پارس فیلم را برعهده داشت، وی را به سمت سینما و دوبلاژ سوق داد. او نخست با نوشتن فیلم نامه ی “شرمسار” وارد سینمای حرفه ای شد و پس از آن بود که با زمینه های دیگر فیلم سازی چون انتخاب بازیگر، اداره ی صحنه های فیلم و صداگذاری و دوبله – که سبب اشتهار او بود- نیز آشنا شد. تا آنجا که چهار سال پس از آن در سال ۱۳۳۳ به عنوان مدیر دوبلاژ فیلم “شاهزاده ی روباهان” را دوبله کرد. او سپس عهده دار سرپرستی استودیو “مولن روژ” شد و با دوبله ی فیلم هایی چون “دکتر ژیواگو”، “مکبث” و “اشک ها و لبخندها” آثار درخشانی را در هنر دوبله ی ایران خلق کرد. هم چنین دوبله ی فیلم موزیکال “بانوی زیبای من” که یکی از شاهکارهای دوبله ی ایران محسوب می شود با سرپرستی علی کسمایی صورت گرفت.
هم چنین سرپرستی دوبلاژ فیلم های “شازده احتجاب”، “شطرنج باد”، “ملکوت”، “هجرت”، “پرواز در شب”، “هزاردستان”، “سربداران”، “آخرین پرواز”، گاین خانه دور است”، “سال های جوانی”، “اتاق یک”، “حکایت آن مرد خوشبخت”، “کمیته ی مجازات”، “هور در آتش” و “هملت” از جمله آثاری هستند که علی کسمایی در کارنامه ی هنری اش ثبت کرده است.