جایی که کودکان می خوابند / لیلا سامانی

کودکی به مثابه بنیان شخصیت؛ کودکی به معنای بستر رویا؛ کودکی، هنگامه ی آموختن سواد زندگی… همه ی اینها و بسیار بیشتر از اینها هم.
در مورد دوران کودکی و اثرات شگرفش بر زندگی افراد بسیار گفته اند و تحقیقات علمی و دانشگاهی فراوان کرده اند. در گزارش این صفحه اما، گوشه ای از آن همه، نمودی عینی پیدا کرده؛ آن هم با ارائه ی تصاویری فکر برانگیز که از بسیاری موارد پرده برداشته اند، از الوان متنوع فرهنگ تا اقتصاد خانواده؛ از جنسیت کودکان و جغرافیای زندگی شان تا جنگ و صلح و برزخ کوچه و محل و شهرشان.
عنوان این مطلب اما، نام پروژه ی عکاسی ” جیمز مولیسون”، عکاس مستند نگار انگلیسی کنیایی تبار ۳۷ ساله ای ست که معتقد است اتاق خواب کودک جایی ست که در شکل گیری شخصیت و روند رشد او تاثیری ژرف دارد. او با الهام از کودکی سراسر قصه ی خودش، به دور دنیا چرخیده است و اتاق خواب بیش از ۵۰۰ کودک را به مثابه ی آینه ای از خلق و خو و درونیات آنها انعکاس داده است. او برای این کار و برای نشان دادن مولفه هایی چون تضاد طبقاتی، جنگ، تابو، مذهب، خشونت و … از کلیشه های مرسوم دوری کرده است. به عقیده ی او محل خواب از آنجایی حائز اهمیت است که جایگاه رویا دیدن کودک است، جایی که وقتی کودک چشمانش را باز می کند و از سرزمین رویاها به پایین می سرد، آنجا را می بیند.
این عکسها علاوه بر آنکه از غرابت کودکی حکایت می کنند، به شکلی تکان دهنده تنوع طبقاتی را هم به نمایش می کشند.