کنفرانس مطبوعاتی کارلوس کی روش به دلایل نامعلوم لغو شد – فریدون شیبانی

قرار بود این اخرین نشست سرمربی تیم ملی فوتبال با خبرنگاران در سال ۱۳۹۲ باشد. در فاصله یک روز تا برگزاری نشست رسانه ای کارلوس کی روش، سرمربی پرتغالی تیم ملی فوتبال، پایگاه خبری فدراسیون فوتبال ایران بدون بیان هیچ دلیلی برگزاری این نشست را «لغو» اعلام کرد.

کی روش که با راهیابی به جام جهانی به عنوان تیم نخست یکی از دو گروه آسیایی، سال موفقیت باری را سپری کرده بود، در اخرین ماه سال ایرانی طی یک بازی تدارکاتی در برابر تیم رده نهم آفریقا (گینه) تنها شکست سال را تجربه کرد. بی تردید پیش از نخستین بازی جام جهانی در برابر تیم نیجریه، شکست در یک بازی تدارکاتی، حتی در تهران نمی تواند ناامید کننده و قابل انتقاد باشد… و شاید قابل مقایسه با شکست هفت بر یک تیم ملی از باشگاه رم، پیش از نمایش خوب در جام جهانی ۱۹۹۸ هم نشان دهد.

اما این شکست وقتی می تواند متفاوت و نگران کننده باشد که نخستین بازی تدارکارتی ایران پس از گذشت نه ماه پس از راهیابی به جام جهانی بود. سرمربی پیشین تیمهای ملی پرتغال و باشگاه رئال مادرید و دستیار سر بابی فرگوسن افسانه ای در منچستریونایتد، هم در دستیابی به این موفقیت با کمبود پدیده های داخلی رو به رو بود – کمبودی که به دلیل نتیجه گرایی محض باشگاهها در لیگ برتر و عدم ظهور ستارگان دیگری در ۱۰ سال گذشته چون علی کریمی، مهدی مهدوی کیا، وحید هاشمیان، فرهاد مجیدی و … ناشی شد. از این رو او تنها چشم به لژیونرها بست و اکنون بیشتر این بازیکنان حال و روز خوشی در تیمهای باشگاهی خود ندارند. اشکان دژآگه هم بتارگی بار دیگر مصدوم شد و صحبت بازگشتش از فولام انگلیس به آلمان است.

با پایان رقابتهای لیگ برتر فوتبال ایران در ۲۲ فروردین ماه اینده، کی روش و ملی پوشان ایران رهسپار اردوی آفریقای جنوبی می شوند و تا پایان جام جهانی بیشتر نگاهها تحت تاثیر پیکارهای برزیل خواهد بود.

آیا کارلوس کی روش که در پی یک دستیار ایرانی به جای امید نمازی است، از میان جوانانی چون مهدی شریفی و عباس زاده، به پدیده های لیگ برتر فرصت رقابت و خودنمایی در کنار بزرگان افت کرده ملی پوش را می دهد؟ هر چند بر این اصل باور داریم که جام جهانی جایگاه حضور بهترینها است و نه جای تجربه اندوزی، اما وقتی در فوتبال این فصل لیگ برتر با کمبود «بهترین» رو به رو هستیم، جوانانی کم شمار امیدوار کننده تر بودند این اصل هم در این آشفتگی پابرجا نمی ماند!