خبرنامه خلیج فارس تازه ترین مقالات و اخبار سیاسی، فرهنگی، هنری و اقتصادی
شنبه دوم مرداد ماه، تالار وحدت تهران میزبان شانزدهمین جشن سینمایی و تلویزیونی «حافظ» (دنیای تصویر) بود، این مراسم که بنا به مانیفست آن تمامی حوزه‌ها از فیلم‌های خاص و عامه‌پسند، فیلم‌های تلویزیونی و سینمای خانگی، نویسندگان و دوبلورها را مورد بررسی قرار می‌دهد، با وجود گذشت چند روز از برگزاری‌اش همچنان محل نزاع و جنجال رسانه‌های اصولگراست. از همین جمله سایت مشرق‌نیوز، در مطلبی تحت عنوان «جشن حافظ؛ قبح‌زدایی از بازار فشن‌های ساپورت‌پوش»، ضمن انتقاد از پوشش بازیگران سینما و همینطور پرسش درباره‌ی محل تامین هزینه‌های این جشن نوشت: «در جشنواره‌های دولتی و خصوصی رسمی هرچقدر تلاش می‌شود تا پوشش هنرمندان تعریف درستی به خود بگیرد و سالن مد نباشد امثال همین یک جشن کافیست تا همه چیز روی هوا برود و از این به بعد فلان مانتو تنگ و ساپورت و لباس نامتعارف عرف شود.»
علاوه بر این پایگاه خبری طنین یاس هم طی یادداشتی و ضمن الصاق تصاویر صفحات شخصی اینستاگرام بازیگران تاکید کرد: «بی تردید، این جشن و امثال آن؛ جشن نابودی فرهنگ و به سخره گرفتن هنر، جشن قبح شکنی ارزش ها، باید ها و نبایدها به ویژه در عرصه عفاف و حجاب است که به دست سفیران آنها یعنی هنرمندان صورت می گیرد!. هنرمندی که تیشه بر ریشه هنر و فرهنگ کشور خود می زد، چه محلی از ” الگو بودن” دارد.» این مطلب با عنوان «جشن حافظ، میتینگ مدلینگ های سینمایی!» در ادامه با مطرح کردن موضوع مخارج سنگین این جشن چنین نوشت: «اگر از بررسی فلسفه برگزاری چنین جشنی که قطعا پرداختن به آن از اندک اهمیتش خواهد کاست بگذریم، سؤال اینجاست که دست اندرکاران مجله « دنیای تصویر» که در این کشور حضور دارند و شرایط اقتصادی و فرهنگی کشور را می دانند با برگزاری چنین مراسمی پر از هنجارشکنی های پوششی و آرایشی، ولنگاری های فرهنگی و اقتصادی چه اهدافی را در سر دارند؟»
در کنار تمامی این جبهه‌گیری‌ها اما جنجالی‌ترین واکنش مربوط بود به یادداشت چند خطی هفته‌نامه‌ی «یالثارات» با عنوان «دیوث کیست؟». این نشریه‌ی متعلق به انصار حزب الله با انتشار عکس بازیگران شرکت کننده در این جشن با ذکر احادیثی از پیامبر اسلام و امامان شیعیان، تلویحا بازیگران مرد را «دیوث» خطاب کرد. این خبرگزاری همچنین در سایت خود در مطلبی ذیل تیتر «همه سرمایه‌های یک جشن» نوشت: «جشن سالیانه یکی از نشریات به اصطلاح سینمایی برگزار شد و باز هم همان قصه های پوسیده و کهنه تکرار شد! باز هم فرش مثلا قرمز و رژه مدهای عقب افتاده و لباس های یاجوج و ماجوجی ، باز هم تجمع گروهی به اصطلاح هنرپیشه و فیلمساز ورشکسته ، بازهم گنجاندن نیش و کنایه های خاله زنکی لابلای حرف های شصت من یه غاز و حرکات دن کیشوت وار و بعد هم به به و چه چه زدن های پاچه خوارانه که بابا استاد! چه گفتی!! حقشان را کف دستشان گذاشتی!!!، بازهم جوایز فرمایشی و شوخی های لوس و آبکی و نچسب ، بازهم سر و وضع های آنچنانی و حرکات قبح شکنانه ، بازهم اشک و آه برای سینمای طاغوت و عوامل آن که حیف ! انقلاب شد و نگذاشتند آن نوابغ روزگار هنرشان را به منصه ظهور برسانند!»
این مطالب و همینطور الصاق صفات خارج از عرف، واکنش بازیگران و برگزار کنندگان جشن حافظ را موجب شد، چنانکه بسیاری از هنرمندان در صفحات شخصی‌شان در شبکه‌های اجتماعی نسبت به مطلب چاپ شده در هفته‌نامه‌ی یالثارات اعتراض کردند. افزون بر این،علی معلم، مسئول برگزاری جشن حافظ در گفتگو با روزنامه‌‌ی ایران اظهار داشت: «آیا می‌شود در روزنامه فحش هم نوشت؟ می‌شود عکس آدم ها را چاپ کرد و به راحتی به آن توهین کرد؟ به نظر من این اتفاق یک برخورد فرهنگی نیست، بلکه بیشتر سیاسی است و برنامه‌ریزی‌هایی که شاید برای انتخابات دارد انجام می‌شود. در هر صورت این موضوع به من برنمی‌گردد و یک موضوع عمومی است و توهین به خانواده‌ها و جامعه صورت گرفته است. کسانی که مدعی رعایت قانون هستند باید با چنین پدیده‌هایی برخورد کنند. »
همچنین برخی رسانه‌های داخلی از قول یک منبع آگاه درباره‌ی واکنش وزارت ارشاد چنین خبر دادند که : بهترین واکنش در مقابل مطلب توهین آمیز نشریه «یالثارات» که ما حتی نمی‌توانیم واژه اش را بر زبان آوریم سکوت است و مطمئنا از طریق هیات نظارت بر مطبوعات این موضوع پیگیری خواهد شد.
گفتنی‌ست واژگان دیوث و دیاثت مدتی‌ست در ادبیات انتقادی فرهنگی سیاسی ایران رایج شده است، چنانکه مسعود فراستی منتقد جنجالی سینما چندی پیش، فیلم «دونده زمین» به کارگردانی کمال تبریزی را مصداق «دیاثت فرهنگی» نامید، او در همان زمان در واکنش به اعتراضها چنین توضیح داده‌بود: «چیزی که من در هفت گفتم به دقت بر مبنای صحبت آقای جوادی‌آملی بود که از دیاثت سیاسی و اقتصادی حرف زده بودند و آن جمله فوق‌العاده‌شان که گفته بودند اصطلاح دیاثت درباره کسانی است که راه نفوذ بیگانگان را در فضای اقتصادی یا سیاسی روی کشور می‌گشایند. یک جمله‌ای هم دفتر ایشان بعدا در توضیح این سخن ایشان منتشر کرد که خیلی خوب است. گفتند که در فرهنگ قرآنی غیرت را معرفت، هویت و غیرزدایی تشکیل می‌دهد. غیرزدایی هم معناش این است که اولا اجازه ندهیم بیگانه به حریم ما نفوذ کند و ثانیا خودمان هم در کار دیگران تجسس نکنیم. بیگانه را در حریم خود راه دادن و وارد حریم غیر شدن با غیرت سازگار نیست.»
