دیدى چگونه باد ز هر آشیان ربود
هر پوپکى که خواست به پرواز پر گشود؟!
دیماه سرد آمد و سوزش به جان نشست
مامِ وطن ز سوزِ دىِ سرد رخ شَخود(١) ؟!
افتاد سرو و کاج و صنوبر فرو شکست
وز صَرصَرى که آمد و توفید و غم فزود ؟!
نقّاشِ شومْ دستِ قلمْ سرخ ِروزگار
دیماه ِخون کشید و به دنیاىِ دون نمود ؟!
طومار مرگ و نامهء عمر تباه خلق
در گوش ظالمان زمان هیچ و پوچ بود ؟!
لیکن سها چو خون ز چکه کُنَدْ، دشت لاله خیز
سیلى شود سترگ و بَرَدْ هرچه را زدود !!!
(١) شخودن: به معنى خراشیدن و چنگ زدن است.
م ب سها پاریس ٢٢ دیماه ١٣٩۶