خبرنامه خلیج فارس تازه ترین مقالات و اخبار سیاسی، فرهنگی، هنری و اقتصادی
کرک داگلاس بازیگر مشهور آمریکایی و تنها بازمانده‌ی نسل طلایی ستارگان هالیوود، صد ساله شد.
در جشن تولد ۱۰۰ سالگی او که چند هفته پیش و کمی زودتر از شب واقعی تولدش و به همت «صندوق فیلم و تلویزیون» برگزار شده بود، مایکل داگلاس، پسر بازیگر او درباره پدرش چنین گفت: «پدرم چند هفته دیگر ۱۰۰ ساله می‌شود و این به معنی گذر از یک قرن شگفت‌انگیز است. از همین جا بگویم که همه شما برای جشن ۱۰۵ سالگی او نیز دعوت هستید. پدرم یک نماد است. او یک افسانه است. او ستاره سینمای واقعی است، سینمای دوره‌‌ای که ستاره‌های سینما نمونه‌ای از صداقت بودند و کرک توانست این جایگاه را همواره حفظ کند. او نامزد ۳ جایزه اسکار، دو جایزه گلدن گلوب و بازیگر ۹۰ فیلم بوده و هفت دهه در تولید فیلم‌هایی حضور داشته که هیچکدام دنباله فیلم دیگری نبودند.»
او همچنین از تلاش‌های انسان دوستانه پدرش هم تجلیل کرد و شماری از آنها را برشمرد که ساخت و اهدای یک روبات مراقب از بچه‌های بستری در بیمارستان که با نام «اسپارتاکوس» شناخته می‌شود از جمله آنها بوده‌است. مایکل داگلاس در ادامه با اشاره به وضع جسمی پدرش گفت: «او هنوز با وجود این که صحبت کردن برایش دشوار است، باهوش و چالاک است.»
مشکلات سخن گفتن کرک داگلاس پس از سکته‌ای که در سال ۱۹۹۶ کرد، برایش ایجاد شده است.
کرک داگلاس که شهرتش را مرهون بازی در فیلم‌هایی چون «اسپارتاکوس» (۱۹۶۰) و «بیست هزار فرسنگ زیر دریا» (۱۹۵۴)ست، اولین بار در سال ۱۹۴۹ و برای نقش‌آفرینی در فیلم «قهرمان» نامزد جایزه اسکار شد. «بد و زیبا» در سال ۱۹۵۲ و «شور زندگی» در سال ۱۹۵۶ فیلمهای دیگری بودند که نام او را در سیاهه‌ی کاندیدهای برنده‌ی اسکار جای دادند ، اما او موفق به دریافت هیچ‌کدامشان نشد. این بازیگر کهنه‌کار سرانجام پس از هفت دهه‌ی مداوم نقش‌آفرینی در سینما در سال ۱۹۹۶ یک جایزه‌ی افتخاری به پاس ایجاد تاثیری اخلاقی و خلاقانه در جامعه سینما از مراسم سینمایی اسکار دریافت کرد.
کرک داگلاس با نام شناسنامه‌ای ایشور دانیلوویچ در سال ۱۹۱۶ در نیویورک زاده‌شد. او فرزند یک مهاجر یهودی روس بود که پس از انقلاب اکتبر به ایالات متحده گریخته‌بودند. کودکی و نوجوانی ایشور با فقر و تنگدستی سپری شد، او خودش در زندگی‌نامه‌اش با نام «پسرِ کهنه‌خر» به سختی‌های کودکی‌اش اشاره کرده و از دشوار‌ی‌های ارتباط با شش خواهرش نوشته‌است. او در سال ۱۹۴۱ و همزمان با پیوستن به ارتش دریایی آمریکا نامش را به کرک داگلاس تغییر داد و تا سال ۱۹۴۴ و پس از مجروح شدن، در جنگ جهانی دوم حضور داشت.
او پس از جنگ دریافت یک بورسیه به آکادمی هنرهای درماتیک در نیویورک شد رفت و آنجا بود که با دایانا دیل که بعدها همسر نخستش شد هم‌کلاس بود.
کرک داگلاس به عنوان «یکی از نمادین‌ترین ستاره‌های هالیوود» شناخته می‌شود. او پس از ایفای چند نقش کوتاه در برادوی در سال ۱۹۴۶ برای اولین بار وارد سینما شد.
نامزدی نقش اول اسکار برای فیلم «قهرمان» به نقش میدج کلی نگاه‌ها را به سوی این بازیگر جوان چرخاند . در سال ۱۹۵۰ کرک در دو فیلم «مرد جوان با یک شیپور» و «باغ وحش شیشه‌ای» حضور یافت. اما سال ۱۹۵۱ سال همکاری کرک با سه کارگردان افسانه‌ای هالیوود بود که هر سه اثر نیز موفقیت‌هایی به همراه داشتند. «یک داستان کارگاهی» ساخته ویلیام وایلر، «در امتداد مرگ و زندگی» ساخته رائول والش و فیلم «تک خال در آستین» اثر بیلی وایلدر پرونده داگلاس را رنگین تر از گذشته کردند. «جدال در اوکی کرال»، «راه‌های افتخار»، «آخرین قطار گان هیل» و «اسپارتاکوس» شماری از فیلمهای ماندگار وی هستند.
داگلاس در سال ۱۹۶۴ بنیادی را برای امور خیریه تاسیس و در آن زمان ۱۲۰ میلیون دلار صرف این امور کرد. او درباره کارهای خیریه و بخشیدن میزان قابل توجهی از ثروتش می‌گوید: «من از بیشتر پولم گذشتم چون این برایم لذتبخش است. من فقیر به دنیا آمدم. مادر و پدرم از روسیه آمده بودند… وقتی به مدرسه رفتم نمی‌توانستم انگلیسی حرف بزنم. پدرم سمسار بود؛ آه در بساط نداشت. اما دوره‌گردها هر روز عصر دم در خانه ما می‌آمدند و مادرم همیشه به آنها غذا می‌داد. او واقعا آدم فوق‌العاده‌ای بود. بنابراین، این سابقه باعث شد من تلاش کنم کاری برای دیگران انجام دهم.»
