ثبت است بر جریده عالم دوام ما / مینا استرآبادی

روزگار عوض می‌شود، مرزها جابجا می‌شوند و اهل سیاست و اصحاب زر و زور می‌آیند و می‌روند، اما از پس گذر زمان، چیزی هست که تا ابد لایزال و لا تغیر است: «عشق». برای نمایش شکوه این معجزه‌ی انسانی شاید برترین شیوه رویارو کردنش با «جنگ» به مثابه‌ی حریف دیرین و آشتی ناپذیراو باشد. آثار هنری با محوریت «عشق و جنگ» تابلویی از رزم تن به تن این دو هماورد ابدی را به تصویر می‌کشند و از عشق به منزله‌ی تنها فریاد رس آدمی در هنگامه‌های خون و بلوا قصه می‌کنند.

تصاویر دلگرم‌کننده‌ی برگزیده‌ی ما لحظات وداع دلدادگانی را نمایش می‌دهد که در جریان جنگ جهانی دوم می‌زیسته‌اند. آدمهای این عکسهای تاریخی در حالی به محبوبشان بدرود می‌گویند که هیچ نمی‌دانند آیا هرگز وصال و دیدار دوباره‌ای در کار خواهد بود یا خیر…

۱- یک سرباز انگلیسی هنگام اعزام به خط مقدم در گوش معشوقش نجوا می‌کند (۱۹۳۹)

۲- وداع در ایستگاه «پن» نیویورک (آوریل ۱۹۴۳)

۳- سربازان انگلیسی آماده‌ی اعزام به مصر در حال وداع با همسرانشان (۱۹۳۷)

۴- سربازان راهی مصر برای بوسه‌ی خداحافظی سر از پنجره‌ی قطار بیرون آورده‌اند (۱۹۳۵)

۵- وداع در ایستگاه «پن» نیویورک (آوریل ۱۹۴۳)

۶- «جین مور» برای بوسیدن نامزدش، رالف نپل، مجروح جنگی زانو زده‌است. (۱۹۴۵)

۷- لندن – ۱۹۴۰

۸- وداع در ایستگاه «پن» نیویورک (آوریل ۱۹۴۳)

۹- بوسه خداحافظی سربازان آمریکایی پیش از اعزام به مصر (۱۹۶۳)

۱۰-۱۰- آمریکا – ۱۹۲۲