«هر کجا که برف میبارد، آب جاری میشود، یا پرندهها پرواز میکنند، هرکجا که شب و روز همدیگر را در شفق ملاقات میکنند، …، هر آنجا که خطر و وحشت و عشق وجود دارد؛ آنجا زیبایی هست به فراوانی باران، جاری شده برای تو.» اینها را «رالف والدو امرسون» شاعر و نظریه پرداز آمریکایی در مقاله ی معروفش با عنوان «شاعر» نوشته و طی آن اهالی ادب و هنر رو به بازگشت به روح اصیل و جهانشمول هستی و آدمی دعوت کرده. نگاه این چنینی به طبیعت و زندگی سبب شده که هنرمندان عرصه ی نقاشی نگاهی ویژه به فصلهای گوناگون سال داشته باشند. نقاشیهایی سراسر اعجاب از این فصل غریب و سلطه گر:
۱- «شکارچیان در برف» (۱۵۶۵) – پیتر بروگل
۲- «چشمانداز زمستانی با اسکیتبازان» (۱۶۰۸) -هندریک آورکامپ
۳- «زمستان» (۱۷۵۵) – فرانسوا بوشه
۴- «چشمانداز زمستانی» (۱۸۱۱)- کاسپار داوید فریدریش
۵- «هانیبال درحال عبور از آلپ» (۱۸۱۲) – ویلیام ترنر
۶- «دریای یخ» (۱۸۲۴)- کاسپار داوید فریدریش
۷- «چایخانه کویشیکاوا، صبح برفی» (۱۸۳۰) – هوکوسائی
۸- «برف شبانه در کامبارا» (۱۸۳۳) – هیروشگیه
۹- «زاغی» (۱۸۶۸) – کلود مونه
۱۰- «بازتاب زمستان در پتیت مونروژ» (۱۸۷۰) – ادوار مانه
۱۱- «یک مزرعهی برفپوش و یک چنگک» (۱۸۸۹) – ونسان ونگوگ
۱۲- «یک گذر روستایی در زمستان» (۱۸۹۳) – آلفرد سیسلی
۱۳- «روستای برتون در برف» (۱۸۹۴) – پل گوگن
۱۴- «چمباتمه در برف» (۱۹۱۱) – فرانتس مارک
۱۵- «منظرهی زمستانی» (۱۹۱۵) – ادوارد مونک