«زنی که می خواهد داستان بنویسد، باید پول و اتاقی از آن خود داشته باشد و این کار همان طور که
خواهید دید، معضل بزرگ ماهیت واقعی زن و ماهیت واقعی داستان را حل نشده باقی خواهد گذاشت»
این جملات را ویرجینیا وولف در کتاب مشهورش با نام «اتاقی از آن خود» نوشته و طی آن با بررسی تاریخ ادبیات زنان، کوشیده است دلایل به انزوا رفتن زن را در دانش بشری و به طور خاص، در ادبیات هویدا کند ، تا اینطور آیندهی زن را در حیطهی داستان نویسی و ادبیات پیشبینی کند. در ادامه نگاهی انداختهایم به تصاویری از نویسندگان معروف زن و محیطی که در آن آثارشان را آفریدهاند:
۱- لوییزا می آلکوت
جایی که رمان مشهور «زنان کوچک» نوشتهشد. الکوت این کتاب را با الهام از زندگی خود و سه خواهرش نوشتهاست.
۲- سیلویا پلات
سیلویا پلات شاعر شعرهای سودازده است، شعرهایی عاصی با قلم یک زن با روحی بیقرار و زخمی . زنی که به خاطر اشعار جسورانه و دردمندش و همین طور زندگی کوتاه و سرنوشت تراژیکش، به چهرهای یگانه در ادبیات قرن بیستم بدل شده است.
۳- آگاتا کریستی
نویسندهی بریتانیایی داستانهای جنایی و ادبیات کارآگاهی
۴- دافنه دوموریه
خالق رمان «ربهکا» و نویسندهی داستانهای مورد علاقهی هیچکاک.
۵- مارگرت میچل
اتاقی که «بربادرفته»ی معروف از دل آن متولد شد.
۶- ویلا کاتر
نویسندهی آمریکایی و برندهی جایزهی پولیتزر، او راوی زندگی نخستین مهاجران اروپایی به آمریکا و تصویرگر سبک زندگی آنها در دشتهای پهناور ایالات غربی این سرزمین است.
۷- سیمون دوبوار
دوبوار مظهر روشنفکری و آزاد اندیشی زنان در قرن بیستم است؛ نظرات او در حیطهی هویت زنان و حقوق اجتماعی آنها هنوز و از پی گذشت سالیان متمادی، بدیع و مترقی محسوب میشوند.
۸- دوروتی پارکر
نویسندهی تلخاندیش و طناز آمریکایی با اشعاری گزنده وسرشار از کنایه و ایهام
۹- آن سکستون
از جمله شاعران پیشرو، یکی از نامداران جنبش شعر اعتراف، اشعار او با محتوایی تابوشکنانه ، منتقد نابرابریهای جنسیتی در زبان و هنرند.
۱۰ – ادیت وارتون
ادیت وارتون، بیشتر بهواسطهی رمان «عصر معصومیت» در یادها ماندهاست. اثری برجسته که سبب شد نام وارتون به عنوان نخستین زن برندهی پولیتزر ثبت شود.