یادی از اروس رامتزوتی به بهانه ی سالروز پنجاه و دو سالگی | محمد سفریان

ترانه های خداوندگار عشق و لذت

Eros Ramazzotti

بیست و هشتم اکتبر، در تقویم تاریخ هنر، اولین روز زندگی اروس رامتزوتی، عنوان شده است. مردی با صدایی ساده اما ترانه هایی دلنشین که به واسطه ی همین روانی آثارش به یکی از محبوب ترین مردان موسیقی دنیا بدل شد و آوازه اش را از مرزهای کشورش بیرون برد. به همین بهانه، مروری داشته ایم برزندگی و آثار و احوال او؛ با قید این توضیح که مجله ی موسیقیایی چمتا در فصول پیشینش برنامه ای را به این خواننده اختصاص داده. شما می توانید ویدئوی برنامه ی مختص به اروس رمتزوتی را در صفحه بایگانی چمتا در سایت تلویزیون ایران فردا جسته و سراغ کنید… با هم این یادداشت که صورت مکتوب متن برنامه ی چمتا است را مروری دوباره می کنیم.

صدایی خاص و موسیقی ای پر هیجان؛ در کنار ترانه هایی عاشقانه که پر از استعاره های ناب اند و صور زیبای خیال؛ اینها شاید نخستین مشخصه های تمیز دهنده ی اروس رموزاتی ایتالیایی باشند، هم او که میراث دار بزرگان موسیقی ایتالیا در دهه های پیشین شد و مشهورترین خواننده ی ایتالیای کنونی در ذهن دیگر مردم دنیا…
او با نام طول و طویل اروس لوچانو والتر رمتزوتی؛ در پاییز ۱۹۶۳ و در چینه چیتای رم به دنیا آمد؛ در خانواده ای از اهل زحمت که با اندک درآمد کارگری پدر روزگار می گذراندند؛ اروس؛ بعدها و در روزگاری که به شهرت رسیده بود، در کتاب خاطراتش از آن روزهای دشوار یاد کرد و بیشتر از فقر اقتصادی؛ نقایص فرهنگی خانواده را محزون دانسته و گفته که خانه ی پدری اش، کتابخانه ای برای خواندن و یادگرفتن و ارضای کنجکاوی های کودکانه نداشت…

اروس، نام خداوند عشق و هم آغوشی در اساطیر یونان است؛ و نامی که کمتر در میان ایتالیایی ها رواج دارد؛ کسی چه می داند شاید هم، هم این تصادف میمون، جان او را با جهان عشق های افسانه ای گره زد تا زندگی معمول تر از معمول او، از هم آغاز جوانی در مسیر شهرت و ثروت و محبوبیت قرار بگیرد و نام او را در فهرست بزرگان هنر سرزمین جادویی ایتالیا قرار دهد…
پایه های شهرت او اما، مثال بسیاری دیگر از خوانندگان موسیقی پاپ ایتالیا از فستیوال مشهور سن رمو شکل گرفت؛ او با سه حضور پیاپی در سالهای ۱۹۸۴، ۸۵ و ۸۶؛ در این قستیوال نوید تولد یک ستاره ی جوان را به هموطنانش داد؛ و گوی سبقت را از دیگر رقبایش ربود تا خیلی زود جوان اول موسیقی ایتالیا شود…
شهرت او در دهه ی نود هم ادامه پیدا کرد، او در این ایام، با چند آلبوم و تک ترانه ی پرفروش، علاوه بر ایتالیا، در آمریکا و دیگر کشورهای اروپایی هم صاحب جایگاهی یگانه شد و با رکورد فروش هفت میلیون کپی از آلبوم ” موزیکا ا ” رکورد فروش سی دی در تمامی ادوار موسیقی ایتالیا را جابجا کرد و به جایگاهی دست نیافتنی رسید…
برخی از منتقدین شاید سخت گیر، صدای او را صاحب قدرت کافی نمی دانستند با این همه اما اقبال فراوان مردمی آثار او، باعث شد تا اهالی موسیقی فاخر هم هنر او را بپذیرند و از ایستادن در کنار او واهمه نداشته باشند؛ از همین جمله اند، اندره بوچلی و لوچنو پاوروتی که در چندین و چند اجرای پیاپی در کنار او ایستاند و با پسرک پرشور شهر آواز خواندند…
اروس همچنین با بسیاری دیگر از خواننده های اروپایی هم به روی صحنه رفته و تنها به آواز خواندن با هم وطنانش قناعت نکرده؛ تا این طور شهرت و محبوبیتش، بیشتر و بیشتر در چهارسوی دنیا پراکنده شود؛ از جمله ی این خواننده های نام آشنا می توان از استینگ و تینا تارتر و ریکی مارتین و چر یاد مرد که هر کدام در برنامه های زنده و اجراهای متفاوت استودیویی با اروس به روی صحنه رفته اند…
علاوه بر این دوئت های موفق؛ ترانه های او به زبان اسپانیایی هم در بیشتر شنیده شدن آثارش بسیار موثر بوده اند. اسپانیولی که دومین زبان پر استفاده ی دنیاست، به گونه ای زبان دوم اروس هم محسوب می شود؛ چه او بسیاری از آلبوم هایش را به دو زبان ایتالیایی و اسپانیایی به بازار آورده و بسیاری از تک ترانه هایش را هم در اجرایی کم و بیش مشابه، به اسپانیایی هم عرصه کرده…
دیگر از صدای خاص و اجرای گرم، مهارت اروس را در نواختن گیتار و پیانو هم ستوده اند؛ در این میان گیتار به عنوان ساز همیشه همراه او معرفی شده و رفیق گرمابه و گلستانش، او خود در گفت و گو با اصحاب مطبوعات، گفته که گیتار قدیمی اش، تنها چیزی بوده که از خانواده نصیب برده بوده؛ این طور که پیداست، شوق و علاقه ی وافر او به موسیقی سرانجام پدر تهی دستش را مجاب به خریدن ساز کرده و این طور رفاقت این دو آغاز شده…
او همچنین بابت سرودن و انتخاب اشعارش هم در نظر مردم و منتقدین متمایز از دیگران آمده، بسیاری از ترانه های او اشعاری سرشار از استعاره های ناب و عاشقانه دارند که در نگاه بسیاری از اهل فن در ضمره ی سروده های ناب ادب ایتالیای معاصر قرار می گیرند؛ در این میان، متن ترانه ی ” موزیکا ا ” ( موسیقی یعنی … ) شاید سرآمد تمامی این خوبان باشد، ترانه ای در وصف صدا و موسیقی که این دو را به بکرترین و والاترین احساسات زندگی آدمی مانند می کند…
این روال آرام و بی دغدغه در زندگی شخصی و انتخاب های اجتماعی او هم نمودی چشمگیر داشته؛ او که در روزگار اوج فعالیت های مدنی و ژست های روشنفکری به شهرت و محبوبیت رسید در همه حال از ورود به این عوالم جلوگیری کرد؛ تا آنجا که از جانب برخی از فعالین اجتماعی، خنثی و بی اثر نامیده شد؛ چه جای گله اما، که گذر ایام نشان داده که هیاهوی امور شهر و سیاست رفتنی اند و صعر و صدا و داستان، ماندنی…
طرفداری تام و تمام او از باشگاه یوونتوس هم در ذهن مردمان کشورش پررنگ شده؛ او در هر فرصتی از باشگاه محبوبش یاد می کند و از هیچ کمک تبلیغاتی ای برای رونق دادن به پروپاگاندای خبری سیاه و سقید پوشان تورین دریغ نمی کند؛ این حمایت های او تا آنجا ادامه پیدا کرد که سرانجام نشان افتخار طرفداری از این باشگاه نصیب این خواننده ی رمی شد…
اروس در سالهای عصر جدید، پول سازترین و ستوده شده ترین خواننده ی موسیقی ایتالیا بوده و در روزگاری که دیگر زبان ها در زیر سایه ی زبان انگلیسی روزگار دشواری سپری می کنند، دانسته و ندانسته، دلیلی بر بیشتر و بیشتر شنیده شدن زبان و موسیقی ایتالیایی در میان دیگر ممالک دنیا شده… تا به همین واسطه چند و چند بار برترین هنرمند مرد سال ایتالیا شود…
او که حالا دیگر به روزگار میان سالی رسیده، همچنان با شور و هیجان روزهای جوانی می خواند و با نوای ساز و صدای گیتارش، طرفداران تازه ای در چهارسوی دنیا پیدا کند، تا چونان چون نامش، الهه ای باشد برای عشق ورزی بیشتر و بیشتر آدمیان بر روی این کره ی خاکی…