فتح الله بی نیاز چهره در نقاب نیستی کشید | رهیار شریف

گفته هایی کوتاه از یک زندگی پر قصه…

فتح‌الله بی‌نیاز، نویسنده و منتقد ادبی نام آشنای ایران در روز سیزدهم مهر و در پی یک حمله ی قلبی به دیار دیگر شتافت.
بنا به گزارش خبرگزاری های داخلی؛ آقای بی نیاز روز دوشبه برای شرکت در یک مراسم ادبی از خانه خارج شده و در خیابان صادقیه دچار این حادثه ی قلبی شده و در راه انتقال به بیمارستان جان خود را از دست داده.
بی‌نیاز بیش از ۳۰ اثر داستانی (رمان و مجموعه داستان) از خود به جا گذاشت که بیشینه شان از دریافت اجازه ی نشر باز ماندند و در پستوی خانه اش جا خشک کردند.
آقای بی نیاز اما بیشتر از داستان نویسی در نقد ادبی شهره بود و نقدهایش به قول معروف ” جریان ساز ” بودند. او که سابقه ی همکاری با بسیاری از نشریه های ادبی ایران را داشت در چند دهه ی اول فعالیتش با نام مستعار مطلب می نوشت و تنها در ده پانزده سال اخیر حاضر به پرده برداری از نامش شده بود.

بی‌نیاز که در تیرماه ۱۳۲۷ در مسجدسلیمان به دنیا آمده بود در سال ۱۳۵۱ در رشته مهندسی برق از دانشگاه صنعتی شریف (آریامهر سابق) فارغ‌التحصیل شد و در حیطه ی تحصیلاتش نیز فردی فعال به شمار می رفت.
او طی بیش از سی و پنج سال مهندسی، بیش از صد و بیست مهندس، تکنسین، طراح و مترور جوان تر را حین کار در عرصه‌های برق، مکانیک، حفاظت کاتودیک، کنترل و اتوماسیون آموزش داده است. بی‌نیاز همچنین شش کتاب برای طراحی برق و کنترل و حفاظت کاتودیک نوشته است که آن‌ها را رسماً چاپ نکرده است، اما به صورت مرجع در اختیار مهندسین جوان و میانه سال قرار داده است.
با این همه اما او از سالهای آخرین دهه ی چهل دست به قلم برد و فعالیت هایش را با نوشتن نقد و داستان کوتاه آغاز کرد. او هم چنین تا خردادماه ۱۳۸۸ در مجموع ۱۵۱ جلسه نقد و سخنرانی داشته است. او به مدت ۱۲ سال عضو هیئت داوران جایزه مهرگان ادب(رمان و داستان کوتاه) بود. هم‌چنین داوری نهایی شماری از جشنواره‌های ادبی منطقه‌ای و استانی کشور را نیز به عهده داشت.
تعداد زیادی از آثار بی‌نیاز پشت سد سانسور و ممیزی ماند و اجازه چاپ نیافت. او در فروردین ۹۴ طی مصاحبه‌ای گفت که ۱۵ کتاب از تألیفات او از وزارت ارشاد اسلامی مجوز دریافت نکرده و او «از خیر انتشار» این کتاب‌ها گذشته است.
این بی مهری به آثار او در شرایطی رخ داد که بی نیاز از جمله ی منتقدین سرسخت سانسور حکومتی ادبیات بود و در جملگی سالهای فعالیتش از حاضرین همیشه ی صف مبارزین علیه سانسور و تیغ ممیزی به حساب می آمد.
به گزارش خبرگزاری ایسنا خواسته خانواده بی‌نیاز این است که مراسم تشییع پیکر و خاک‌سپاری او به صورت خانوادگی و بدون اعلام عمومی برگزار شود.