استنلی کوبریک، در برههی زمانی مابین سالهای ۱۹۴۵ تا ۱۹۵۰ به عنوان یک عکاس تمام وقت در مجلهی آمریکایی «لوک» کار میکرد. او در این زمان هنوز کوبریک افسانهای و بنام سینما نشده بود، بلکه تنها پسر نوجوانی بود از خیابان برانکس نیویورک با استعدادی خارقالعاده در عکاسی.
کوبریک اغلب اوقات با یک دوربین عکاسی در زادگاهش پرسه میزد و زندگی روزمرهی شخصیتهای گوناگون پیرامونش را سوژهی عکسهایش میکرد. عکسهایی از کلوبهای شبانه، خیابانها، مردمان رهگذر، زنان در حال خرید، اعتصابهای کارگری، رویدادهای ورزشی و هنری و … همین تجارب بودند که نگرش فلسفی کوبریک نسبت به زندگی را به سویی دیگر سوق دادند و سالها بعد سبب ساز رقم خوردن مسلک یگانهاش در فیلمسازی شدند.
به تازگی موزهی شهر نیویورک، از میان ۱۵۰۰۰ عکسی که کوبریک در فاصلهی هفده تا بیست و دوسالگی تهیه کرده، تعدادی را برگزیده و به نمایش گذاشته است، عکسهایی که شمار زیادی از آنها برای نخستین بار منتشر میشوند.