فوتبال سیاسی و نجوای ناامیدی از تیم ملی سردرگم – فریدون شیبانی

داستان پر پیچ و خم قرارداد دو باره سرمربیگری کارلوس کی روش با تیم ملی فوتبال ایران در حالی با فشار وزیر ورزش با رفتن سرمربی پرتغالی پایان یافته برداشت شد، که با ضد و نقیض گویی های مسوولان ورزش و بحث آزادی فدراسیون فوتبال برای بستن قرارداد با کی روش، سر و صدای رسانه های داخلی و حتی وابسته به رژیم را هم بالا برده است.

واقعیت ماجرا این است که گرانترین مربی تاریخ فوتبال ایران با رساندن تیم ملی به جام جهانی ۲۰۱۴ و بازی درخشان در برابر تیم پرستاره آرژانتین محبوب اهالی فوتبال ایران شد و فدراسیون ناموفق در همه رده های ملی و باشگاهی عرصه آسیا درگیر قرارداد گرانتری بود که چون گذشته همچنان نه پول پرداخت آن را داشته باشد و نه کمترین نفوذ در تصمیم های کی روش.
در حالی که علی کفاشیان، رییس فدراسیون فوتبال احتمال تجدید قرار داد را ۹۹ درصد و یک در صد منتفی شدن آن را در پی بروز یک بلای آسمانی (!) اعلام کرده بود، مخالفت وزیر ورزش و دیگر صاحب نفوذهای نامسوول این فرصت را به مسوولان فدراسیون داد تا در صورت شکست تیم ملی در جام ملتهای آسیا (۲۰۱۵ استرالیا) مسوولیت را از خود دور کند و توپ را به زمین وزارت و وزیر ورزش بیندازد.

پس از اقامت یک هفته ای و بی نتیجه کی روش در تهران و سفری که آن را بی بازگشت اعلام کرد، بی درنگ وزارت ورزش با اعلام موضع قبلی برای بدون نقش بودن در پرداخت تعهدات مالی قرارداد سنگین، یادآور شد که فدراسیون برای بستن قرارداد دوباره با کی روش استقلال کامل دارد!

تیم ملی که پس از سه بار قهرمانی پیاپی، دیگر در دوران جمهوری اسلامی موفقیتی در جام ملتهای آسیا نداشته و حتی رفته رفته از رسیدن به مرحله نیمه پایانی هم ناکام مانده است، حالا در شرایطی بلاتکلیف حتی در گروه آسان با حریفان بیشتر مغلوب، نگران نشان می دهد – نگران مسابقه با تیمهای امارات، قطر و بحرین که اردو و مسابقه های تدارکاتی را آغاز کرده اند.
تیم ملی امارات در نروژ و اتریش اردو زده و در نروژ با تیم ملی این کشور صفر بر صفر مساوی کرده است. این تیم چهارشنبه در اتریش با تیم ملی لیتوانی و یکشنبه هفته آینده با تیم ملی پاراگوئه پیکار می کند.

تیم ملی قطر در کازابلانکای مراکش با تیم ملی میزبان رو به رو می شود و سپس در دوحه میزبان تیم ملی پرو خواهد بود.
تیم ملی بحرین هم سه ‌شنبه آینده با تیم ملی کویت بازی می کند.

در این شرایط ایران در حالی رویای شکستن طلسم چهل ساله قهرمانی را دارد که اگر سرمربی ایرانی باشد، باید فشار بازیکن سالاری و دخالت صاحب نفوذهای نامسوول و غیرفوتبالی را تحمل کند و اگر سرمربی خارجی باشد، می خواهد رسم گرانی و اختیار کامل و غیراصولی دوران کی روش را تحمیل کند.
ضمن آن که مربی خارجی دست کم تا پایان هفته ششم لیگ برتر از بازیکنان ارزنده و پدیده های فوتبال ایران نمی تواند کمترین شناختی داشته باشد.