با درگذشت سیمین بهبهانی فرهنگ و ادب ایران شاعر پرآوازهای را از دست داد اما مردم ایران ندای آزادیخواهی و دادخواهی او را همیشه به یاد خواهند داشت.
در این تاریکترین دوران تاریخ ایران، شعرهای جاندار و امیدبخش بهبهانی چون مشعلی روشنیبخش دلهای خسته و دیدگان اشکبار هممیهنانش بود.
او بیپروا، به ستیز حاکمان تبهکار و ستمگر برخاست. در این ستیز او هرگز بیمی به خود راه نداد و سر تسلیم به ویرانگران میهناش فرود نیاورد. فاش و بیپرده در دفاع از آزادی و حقوق بشر سخن میگفت و میسرود.
درگذشت جانکاه این سخنسرای آزادیخواه را به فرزندان، دوستدارانش و به جامعه ادب و فرهنگ ایران تسلیت میگویم.
این شعر ورد زبانش بود و اطمینان دارم که همین شعر ورد زبان همه ایرانیان آزادیخواه است:
دوباره میسازمت وطن
اگرچه با خشت جان خویش…
اگرچه با استخوان خویش
روانش شاد باد!