خبرنامه خلیج فارس تازه ترین مقالات و اخبار سیاسی، فرهنگی، هنری و اقتصادی
محمد مایلی کهن از جمهوری اسلامی بریده است؟
محمد مایلی کهن، بازیکن و سرمربی پیشین تیم ملی و کسی که در سالهای نخست پیدایش جمهوری اسلامی به دلیل حزب اللهی بودن و هواداری از رژیم اسلامی گفته می شد در زمان ریاست مصطفی داوودی تندرو بر تربیت بدنی، طرح ممنوعیت بازیکن ملی فوتبال که بیش از ۲۷ سال دارد به دلیل سر مرز بودن سن او بود، بتازگی به دلیل همان رک گویی همیشگی و حالا با چاشنی حرفهای ناخوشایند برای وارثان انقلاب، چنان نشان می دهد که گویی از جمهوری اسلامی بریده است.
او که در زمان دستیاری علی پروین در تیم ملی به عنوان چهره ای بازدارنده برای آزادی بازیکنان مشهور شده و دروازه بان دوم تیم ملی را به دلیل ابجو خوری در سوریه برای همیشه از تیم ملی رانده بود، حالا در تنشهای درگیری با عزت الله ضرغامی (رییس سازمان رادیو و تلویزیون)، سردار رویانیان (مدیرعامل پیشین و جنجالی پرسپولیس) و سرانجام علی دایی گفته هایی جنجالی داشته است، پس از اعلام این که ریش را به خاطر علاقه به داریوش (خواننده پرهوادار و با شخصیت نسلهای گذشته و حال) پیش و پس از انقلاب بر صورت داشته است، با شنیدن این که برای دومین بار ممنوع التصویر تلویزیونی شده است، با حالت طنز گفت که می خواهد خودکشی کند!
مایلی کهن بار نخست که ممنوع التصویر شد به این دلیل بود که تلویزیون اعلام کرد او دارای یک ویلای هشتصد میلیونی در شمال است و مایلی کهن در یک رسانه نوشتاری پاسخ داد: “در کنار ویلای من ویلای هشتصد میلیاردی عزت الله ضرغامی قرار دارد!”
شکستن تابوی یک شعار کهنه
مایلی کهن در گفت و گو با سایت کلمه که در آن خبرنگاران داخلی را متهم به خودسانسوری و ترس کرد، یاداور شد: “یک روز رفته بودم نماز عید فطر. آن جلوها یک بنده خدایی مرا دید و شناخت. به من گفت با اینکه استقلالی هستم اما دوستت دارم، بیا بنشین کنار من. با هم که حرف می‌زدیم و به او گفتم من اهل دادن شعار مرگ بر آمریکا نیستم، تعجب کرد و گفت حاجی شما که حزب‌اللهی هستی، چرا این حرف‌ها را می‌زنی؟”
مایلی کهن به دلیل طرفداری و رای دادن به محمود احمدی نژاد بارها مورد سرزنش قرار گرفت و این جا هم خبرنگار گفت که شاید آن شخص احمدی نژاد بوده است!
مایلی کهن در مورد این که حالا چرا شعار مرگ بر آمریکا نمی‌دهد؟ پاسخ جالبی می دهد که اشکارا رد شعارهای دروغین جمهوری اسلامی است. او گفت: “ببین اول این را بگویم که من هم مثل همه مردم کشورم از جنایت‌های آمریکایی ها بیزارم. به خصوص کشتار ۳۰۰ هموطن مظلوممان در هواپیمای ایرباس. اما اینی که شعار می‌دهیم مرگ بر آمریکا و پرچم این کشور را آتش می‌زنیم، اگر این تصاویر از یک آمریکایی پخش شود که دارد با پرچم کشور ما این کار را انجام می‌دهد، می‌خواهم از صفحه تلویزیون بروم تو و خفه‌اش کنم. این حس ممکن است در مردم آن کشور هم ایجاد شود. ولی مثلا ژاپنی‌ها این همه کشته به خاطر بمب های آمریکایی دادند. قطعا آنها هم کینه عمیقی از آمریکایی ها به دل دارند اما آنها بهتر از ما مرگ بر آمریکایشان را عملی کردند. وقتی هر آمریکایی برای رفت و آمد باید از ماشین‌های ژاپنی استفاده کند، یعنی مرگ بر آمریکا، وقتی تصاویر اقتلویزیونی‌شان باید از تلویزیون‌های ژاپنی پخش شود یعنی مرگ بر آمریکا، وقتی رئیس‌جمهور آمریکا مجبور است تلفن‌هایش را با تلفن پاناسونیک بزند یعنی مرگ بر آمریکا.”
نکته جالب در تابو شکنی مایلی کهن در این روزها یکی هم این بود که نام خوانندگان ایرانی مقیم امریکا در رسانه های داخلی ممنوع بود و همواره عنوان نامشخص «یک خواننده لس آنجلسی» برای همه خوانندگان کاربرد داشت. اما وقتی نام داریوش اقبالی از برنامه زنده ۹۰ از زبان مایلی کهن همه را شوکه کرد، حتی به بهانه کوبیدن این مرد کهن قلمروی فوتبال ایران، بارها نام داریوش در رسانه ها انتشار یافت!
فریدون شیبانی
