محمود فلکی: نقش ِ ماضی روایتی در داستان
نظریهی تخیلیت در ارتباط با داستان نویسی، به ویژه در رویکرد به تئوریِ اصلِ وجودِ سخن یا زبان در تخیلی بودن یک متن، کامل نخواهد بود، اگر به نگرهی نظریهپرداز آلمانی، کته هامبورگر پرداخته نشود. هامبورگر در کتاب «منطق اثر ادبی» (چاپ نخست: ۱۹۵۷) با طرح نظریهی «ماضی روایتی» به مسئلهی تازه و جذابی در ارتباط با شناختِ تفاوت بین متن تخیلی و واقعی پرداخت که هنوز تازگی خود را حفظ کرده و در مرکز بسیاری از بحثهای مربوط به تئوری داستان نویسی قرار دارد. میکوشم با رویکرد به منطق اثر ادبی و با آوردن دو نمونه از گفتاری ساده به توضیح این نظریه بپردازم:
ادامه
image.jpeg
نمود تجربه شخصی در داستاننویسی – ناهید شمس: اغلب حقایق درباره خودمان را از زبان شخصیت داستانهایمان روایت میکنیم؛ حقایقی که برای خودمان هم تکاندهنده است
جایزه ادبی «واو» برندگان خود را شناخت: «مرد کبود» نوشته پیام عزیزی، رمان برگزیده و «چهارده سالگی بر برف»ِ حسین آتشپرور شایسته تقدیر
نشر مهری منتشر میکند: «طوطی» زکریا هاشمی، نخستین رمان اروتیک در ادبیات مدرن ایران
بنیاد ژاله اصفهانی: بررسی اشعار بیدل دهلوی با حضور بهمن بنی هاشمی
نشر نوگام منتشر میکند: «فلکزدهها» نوشته ماریانو آسوئلا به ترجمه فرشته مولوی و «گورستان شیشهای» نوشته سرور کسمایی