ایران و جهان در هفته ای که گذشت (۸)؛ خبر و تفسیر از ف. م. سخن

تروریست شناختن سپاه پاسداران، تروریست ها و تروریست پروران

 را از لانه شان بیرون کشید

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

زمانی که حجت الاسلام حسن لاهوتی حکم تاسیس سپاه پاسداران را از خمینی دریافت کرد، 

فلسفه ی وجودی این دستگاه نظامی برای حفاظت از «ایران» در مقابل دشمنان نبود،

بلکه برای حفاظت از «جمهوری اسلامی» در مقابل مخالفان اش بود. 

ما همیشه گفته ایم و بارها تکرار کرده ایم که «جمهوری اسلامی» مساوی با «ایران» نبوده  و نیست بنابراین حفاظت از «جمهوری اسلامی» هرگز مساوی با حفاظت از ایران نبوده و نمی توانسته است باشد.

حفاظت از جمهوری اسلامی، در بسیاری از مواقع، حتی در جهت عکس حفاظت از ایران عمل کرده است و میکند. در اساسنامه ی چند بار تغییر یافته ی این نهاد، عبارت هایی مانند جلوگیری از تحریک مردم

 و توطئه علیه نظام اسلامی،جلوگیری از خرابکاری در موسسات حکومتی، جلوگیری از رسوخ ضدانقلاب در

 نهادهای دولتی، و امثال این ها به کار رفته وتمام این ها یعنی سپاه پاسداران ابزار سرکوب و جمع آوری 

اطلاعات و مبارزه با مخالفان نظام می باشد. 

با جا افتادن و گسترش سپاه، افرادی جذب این نهاد شدند و در راس آن قرار گرفتندکه از قشری ترین و ضد غرب ترین عناصربودند. رییس جمهور بنی صدر، که به ماموریت خرابکارانه و ضد ملی این نهاد پی برده بود،

 از همان ابتدای کار، دچار اختلاف شدید باآن شد، و بعد از شروع جنگ در سال ۱۳۵۹، با باز گذاشتن دست

ارتش و پس راندن این نیروی بی تجربه ی فاقد دانش نظامی، سعی کرد تهاجم نظامی عراق را خنثی کند ولی سپاه و اراذل و اوباشی که به اسم «دین» و «شجاعت» و «از جان گذشتگی» سعی می کردند تکنیک و تاکتیک

نظامی ارتش را بی اهمیت نشان دهند با جلب پشتیبانی خمینی، مانع از عملکرداصولی ارتش می شدندو در نهایت با رانده شدن بنی صدر از دستگاه قدرت،و بخصوص بعد از بازگشت ارتش عراق به مرزهای قانونی، سپاه سعی کرد با همان سه عنصر نامبرده به عراق دست درازی کند و فتوحات خیالی خو را تا مرزهای اسراییل برساند که نه تنها به این هدفدست نیافت، بلکه با داد تلفات بسیار در مرزهای عراق متوقف شد.

ما امروز بر اساس شواهد و مدارک، با قاطعیت می گوییم که در زمان حمله عراق به ایران، سپاه پاسداران کمترین حضوری درجبهه های نبرد علیه صدام نداشت و ارتش به تنهایی به مقابله با نیروهای نظامی عراق برخاست.

همزمان با حضور خرابکارانه ی سپاه در جبهه ها که به شکست های پی در پی و مفتضح نیروهای نظامی ج.ا. انجامید، بخش های دیگر سپاه، به عملیات تروریستی در سطح جهان مشغول بودند. گسترش تفکر جهادی در کشورهای عربی و مجهز کردن گروههای خرابکار عرب در خاورمیانه، که اغلب به صورت پنهان صورت

می گرفت، و توام با ایجاد وحشت و نا امنی در کشورهای منطقه بود، تروریستی بودن این نهاد را قطعی می کرد ولی کشورهای قدرتمند جهان، بنا به مصلحت هایی که مربوط به خودشان بود،با این نهاد تروریستی برخورد می کردند.