خبرنامه خلیج فارس تازه ترین مقالات و اخبار سیاسی، فرهنگی، هنری و اقتصادی
علی کریمی، کاپیتان و بازیکن محبوب تیمهای ملی و باشگاه پرسپولیس یکشنبه با پیامی سرشار از عشق به مردم و فوتبال، و غمگین از شرایط حاکم بر فوتبال امروز ایران به طور ناگهانی کفشهایش را آویخت و با توپ و گل وداع کرد.
کریمی در رسانه های بیگانه و حتی پایگاه خبری فیفا به مارادونای آسیا شهرت داشت و در سال ۲۰۰۴ به عنوان مرد برتر فوتبال آسیا انتخاب شد. او در تیمهای بایرن مونیخ و شالکه آلمان هم پیشینه ای از فوتبال باارزش خود را به نمایش گذاشت. این بازیکن استثنایی فوتبال ایران و آسیا نه تنها به دلیل مهارت مثال زدنی در بازی با توپ و بازی خوانی ذاتی، که به دلیل صراحت گفتار، پرهیز از چاپلوسی و تملق و مقاومت دلاورانه در برابر سرداران و فرصت طلبان حاکم بر فوتبال ایران، نزد همگان به محبوبیتی ویژه رسید.
شماره هشت استثنایی فوتبال ایران با این که سزاواری داشت از سال ۱۹۹۸ پای ثابت تیم ملی و حاضر در جامهای جهانی باشد، به دلیل رک گویی و مبارزه با سردمداران وابسته در فوتبال نتوانست رکوردار بازی در تیم ملی برای ایران شود. درگیریهای او با سردار آجرلو و سردار رویانیان در تاریخ فوتبال ایران بیاد ماندنی خواهد بود.
سال پیش نیز به دلیل درگیری با سعید شیرینی، سرپرست تحمیلی تیم پرسپولیس و یار خلافکاریهای مالی سردار رویانیان، در مسابقه پایانی جام حذفی، بر خلاف میل باطنی اش از تیم پرسپولیس برای همیشه و از فوتبال اعلام جدا شدن کرد. با وجود علنی شدن فساد و دستگیری رویانیان و شیرینی، مدیران جدید پرسپولیس و علی دایی (سرمربی) حاضر نشدند خواست هواداران را بپذیرند و مرد صریح گفتار را به خانه اش بازگردانند.
در نامه خداحافظی کریمی که بسیار گیرا و هر کلمه اش پرمعنی است، اسطوره فوتبال ایران در پایان آورده است: البته هرگز تن به بازی خداحافظی که متأسفانه در فوتبال ما نوعی حرکت تشریفاتی،تبلیغاتی و بعضا ریاکارانه است نخواهم داد. بسیاری از بزرگان فوتبال ما بی‌سر و صدا خاموش شدند و گورستان فراموشی رهسپارشان گردیدند. در خاتمه قلبا اعلام می دارم که به خداحافظی از فوتبال تمام حوادث و حاشیه هایش را هم در همان زمین خاک کرده و آنچه در این مسیر برایش پیش آمده را تنها چالش‌ها، رقابت‌ها و احساسات مقطعی می دانم و بالاخره کلام آخر باز با هواداران که همواره برایم اهمیت بالایی داشته و خواهند داشت شما همیشه در قلب من خواهید بود. از تمام احترامی که طی این سال‌ها نسبت به من داشتید لذت بردم و سپاسگزارم.
سرانجام باید از این خاک رفت. خوشا آنکه پاک آمد و پاک رفت. خاک پای تمام ایرانی‌ها هستم.
